Η αγάπη του Οσμάν

Ονομάζομαι Αδάμος και κατάγομαι από την Αμμόχωστο. Μετά την εισβολή των Τούρκων στο νησί μας η οικογένεια μου εγκαταστάθηκε στο χωριό Άγιος Θεόδωρος όπου κατοικούσαν και πολλοί Τουρκοκύπριοι. Εγώ ήμουν 14 χρονών.

Στην οικογένεια μου είμαστε 5 αδέλφια κι εγώ είμαι ο μεγαλύτερος. Στην προσφυγιά τα οικονομικά της οικογένειάς μου ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Στον Άγιο Θεόδωρο διέμενε ο Τουρκοκύπριος Οσμάν, 35 χρόνων τότε, ο οποίος εργαζόταν μάγειρας στον ΟΗΕ, και

ήταν παντρεμένος με την Φατμέ, αλλά δεν είχαν παιδιά. Όταν  μας γνώρισε και είδε τις οικονομικές δυσκολίες που είχαμε, ζήτησε από τους γονείς μου να αναλάβει όλα τα έξοδα που αφορούσαν το άτομό μου. Πράγματι ανέλαβε όλα τα έξοδα μου και σαν μαθητής που ήμουν αλλά και σαν νεαρό παιδί τότε. Με αγαπούσε και με είχε σαν παιδί του. Αλλά κι εγώ τον αγαπούσα και τον εκτιμούσα πολύ, γιατί πάνω απ’ όλα ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

 Όταν αποφασίστηκε ότι όλοι οι Τουρκοκύπριοι έπρεπε να μεταφερθούν στις κατεχόμενες περιοχές, δυστυχώς οι δρόμοι μας με τον Οσμάν χώρισαν.

 Μόλις ανοίχτηκαν τα οδοφράγματα, ρώτησα και έμαθα ότι ο Οσμάν ζούσε στον Άγιο Σέργιο Αμμοχώστου. Πήγα στο καφενείο του χωριού  και ζήτησα να μου πουν πού ήταν το σπίτι του Οσμάν. Εκείνη τη στιγμή ένας Τουρκοκύπριος μου έδειξε κάποιο που ερχόταν και μου είπε «να ο Οσμάν».    Βγήκα από το καφενείο και προχώρησα προς το μέρος του. Μόλις με αντίκρισε με αναγνώρισε!! Αμέσως γονάτισε και μου είπε «τώρα που σε ξαναείδα ΓΙΕ ΜΟΥ, ας πεθάνω». Μετά από έναν χρόνο δυστυχώς πέθανε.

Η σχέση μου με τον Οσμάν ήταν σχέση πατέρα και γιού. Ποτέ δεν μας χώρισαν ούτε η θρησκεία ούτε η καταγωγή! Και σίγουρα ούτε και τα οδοφράγματα!

Αδάμου - Γεωργίου Φωτούλα, Καθηγήτρια Γαλλικών