 |
| Φρόσω Πάυλου Γ1 |
Περιμένουμε να μας πουν να γυρίσουμε πίσω στα σπίτια μας, στα χωριά μας. Στην αρχή πιστέψαμε πως ήταν μια κατάσταση προσωρινή και σύντομα θα συνεχίζαμε τη ζωή μας από κει που την είχαμε αφήσει. Πήραμε μόνο τα απαραίτητα και τα αγαπημένα μας πράγματα, τα άλλα τα είχαμε αφήσει εκεί … Αλλά ο καιρός πέρασε στα αντίσκηνα, στους συνοικισμούς, στα ξένα χώματα. Και εκείνο που μας κρατούσε τα πρώτα χρόνια ήταν μοναχά η ελπίδα και η πίστη πως θα ξαναδούμε τον τόπο μας ελεύθερο. Πολλοί είναι αυτοί που φεύγοντας από τη ζωή κληρονόμησαν στα παιδιά και τα εγγόνια τους την ελπίδα.
Όμως, τα χρόνια πέρασαν και οι αναμνήσεις ξεθώριασαν. Ο πόθος για επιστροφή σβήνει, αφού οι νεαρότεροι δεν έχουν κάτι που να τους δένει με την κατεχόμενη γη μας.
Επομένως για να γνωρίσουμε εμείς η νέα γενιά τους τόπους μας και να
κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα της επιστροφής, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε
αυτό το Ιστολόγιο με ιστορίες που μοιράστηκαν μαζί μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα
οι γιαγιάδες, οι παππούδες, οι γονείς μας. Μαρτυρίες πολέμου, αλλά και ευχάριστες
αναμνήσεις. Φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων και κειμηλίων που ελπίζουμε να σας
συγκινήσουν και να σας γνωρίσουν ένα κομμάτι από την ιστορία του τόπου μας.
Βεβαίως, πρέπει σε αυτό το σημείο να
τονίσουμε πως απαιτήθηκε πολλή έρευνα και μεράκι από όλους εμάς τους μαθητές
του Γυμνασίου Σταυρού, για να συγκεντρωθεί όλο αυτό το υλικό που θα βρείτε
καθώς θα περιπλανιέστε στις σελίδες του Ιστολογίου μας. Επίσης, οφείλουμε να
ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που χωρίς δισταγμό μας επέτρεψαν να σας μεταφέρουμε
τις ιστορίες τους.
Ας κλείσουμε αυτό το σύντομο εισαγωγικό σημείωμα με μια ευχή. Ας ήμαστε η γενιά που θα ζήσει επιτέλους σε
μια ελεύθερη και ενωμένη Κύπρο, όπου όλοι οι Κύπριοι θα ζουν μαζί μονιασμένοι!
Χαραλάμπους Ειρήνη Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου